Zarayda (33)
‘Voor mij begon het gevoel van ongelijkheid al vrij snel in mijn zwangerschap. Logisch natuurlijk, ik moest mijn leven aanpassen – geen alcohol meer, voorzichtig zijn op de fiets, mijn lichaam veranderde gigantisch. Je vriend staat er toch een beetje bij en kijkt ernaar. Hij is heel behulpzaam, maar je ‘draagt’ het toch in je eentje. De dynamiek in je relatie verandert behoorlijk, daar was ik niet op voorbereid.’
Beeld: Unsplash
‘Nou, die zijn we kwijt’
‘Nog veel heftiger was de situatie die op mijn werk ontstond. Toen ik aan mijn mannelijke bazen vertelde dat ik zwanger was reageerden ze zo kil, er kon nét een felicitatie vanaf. Er werd lacherig gedaan: ‘nou, die zijn we kwijt’. Toen leken het nog goedbedoelde geintjes, maar ik voelde me op dat moment echt afgeschreven. Alsof ze vanaf dat moment geen toekomst meer in mij zagen binnen het bedrijf. Later bleek dat ook te kloppen.’
Ontslagen in mijn zwangerschapsverlof
‘Toen midden in mijn zwangerschapsverlof bleek dat mijn contract vroegtijdig zou worden beëindigd, heeft mijn vriend mij daarin enorm ondersteund. Zonder zijn hulp was ik de confrontatie nooit aangegaan, ik was daar echt niet toe in staat. Ik had net de geboorte achter de rug, de rollercoaster van de eerste weken was nog in volle gang. Je wilt je dan helemaal kunnen focussen op jezelf en je kindje. In plaats daarvan zaten we met een arbeidsrechtadvocaat om tafel. De emotionele weerslag die dat op mij had, wens ik echt niemand toe.’
Zarayda (33):
“Toen ik aan mijn mannelijke bazen vertelde dat ik zwanger was reageerden ze zo kil, er kon nét een felicitatie vanaf. Er werd lacherig gedaan: ‘nou, die zijn we kwijt’.”
Juridisch sterk verhaal
‘Wat me uit deze situatie heeft gered, is het goed documenteren van alle communicatie met mijn werkgever. Ik had alle notulen van mijn voortgangsgesprekken gelukkig in mijn bezit, waaruit bleek dat ik juist heel goed functioneerde. Ik werkte al twee jaar bij dat bedrijf, had een laag verzuimpercentage en had zelfs een keer een loonsverhoging gekregen. Omdat ik dat allemaal op papier kon aantonen had ik een juridisch sterk verhaal. Ik heb financiële compensatie gekregen, waardoor ik me na mijn zwangerschapsverlof rustig kon oriënteren op een andere baan. Terug naar mijn oude werk wilde ik natuurlijk niet meer.’
Onderling vertrouwen en flexibele afspraken
‘Ik dacht altijd dat we zo geëmancipeerd waren in Nederland. Ik had echt nooit gedacht dat dit mij zou overkomen. Blijkbaar zijn er nog veel werkculturen waarin een zwangerschap of het moederschap als belemmering worden gezien. Nu heb ik een werkgever die juist heel ondersteunend is, en met wie ik flexibele afspraken kan maken over de werk-zorgverdeling. Nu klinkt het misschien alsof ik vaak naar huis moet omdat er iets met de kinderen is, maar zo bedoel ik het niet: ik maak mijn 32 uur altijd, maar soms in andere tijden dan de kantoortijden. Omdat er onderling vertrouwen is tussen mij en mijn werkgever, is eigenlijk alles bespreekbaar.’
