Inge (26):
Als je zoals ik in de kinderopvang werkt, hoor je de term ‘vrouwenberoep’ echt te pas en te onpas. Ik sta er al mijn hele carrière van te kijken hoe dat soort stereotypes nog steeds van invloed zijn op beroepskeuzes. Ik hoor de term ‘mannenberoepen’ trouwens ook heel vaak, en vind het vrij bizar dat we nog steeds in die hokjes denken.
Kinderopvang vs. management
Ik heb het idee dat het geen mannen- of vrouwenprobleem is, maar een statusprobleem. Mijn collega zegt altijd: ‘mannen hebben een te groot ego, daarom doen ze geen sociaal werk’. In de kinderopvang werken dan ook bijna nooit mannen, alleen in het management. Dat beroepen met een hogere status geschikter lijken voor mannen, zie ik in mijn eigen omgeving dus ook.
Zo komen ze er nooit
Maar waar komt dit vandaan? Want zo houden we de huidige situatie ook in stand. Als er veel minder mannen in een sector werken, komen ze er ook niet. Het lijkt wel alsof een meerderheid aan vrouwen in een sector betekent dat mannen geen interesse meer in die sector hebben.
Inge (26):
“Bij de apotheek viel het me laatst ook op, de apotheker is een man, de apothekersassistenten zijn vrouwen.”
De mogelijkheden zijn er wél
Salaris en doorgroeimogelijkheden zijn natuurlijk ook belangrijk. Als je zoals ik ‘op de groep’ werkt, zijn de mogelijkheden beperkt. Maar in de leidinggevende functies zijn die mogelijkheden er wel. Bij de apotheek viel het me laatst ook op, de apotheker is een man, de apothekersassistenten zijn vrouwen. Gender lijkt nog steeds een grote rol te spelen bij de verdeling van bepaalde functies, ook als daar eigenlijk geen goede reden voor is.
Wat we ‘horen’ te doen
Als ik dat soort genderstereotyperingen zie, voel ik de drang om ze te doorbreken. Wat is er nou voor nodig dat we de vastgeroeste ideeën over wat mannen en vrouwen ‘horen’ te doen achter ons laten? Iedereen verdient gelijke kansen en respect in zijn of haar carrière. Pas als we diversiteit écht omarmen, ontstaat een eerlijke en inclusieve arbeidsmarkt.
