Willem (43)
Als alleenstaande ouder zit ik soms klem tussen twee werelden: mijn persoonlijke en mijn professionele verplichtingen. Gelukkig ben ik beleidsmedewerker en kan ik mijn tijd flexibel indelen. Maar dat geldt gek genoeg niet voor iedereen op onze afdeling.
Flexibiliteit – maar niet voor iedereen
Mijn leidinggevende gaat heel ruimdenkend om met mijn werkschema – ik mag altijd ‘s avonds projecten inhalen, of eerder beginnen als ik ‘s middags weg moet. Maar zij zit zelf wél vast aan strikte 9-tot-5-schema’s. Er wordt vanuit het management geen moeite gedaan om ook voor projectleiders meer flexibiliteit te organiseren. Daardoor creëert het management een kloof tussen de projectleiders en mensen op de werkvloer. De projectleiders hebben minder vrijheid dan beleidsmedewerkers zoals ik.
Dat leidt tot stress
Op gewone dagen merk je daar niet zo veel van, totdat er onverwachte situaties ontstaan, thuis of op kantoor. Ik ben een alleenstaande vader en moet soms heel snel schakelen tussen mijn professionele en persoonlijke verplichtingen. Mijn leidinggevende heeft ook kinderen, en omdat zij minder vrijheid krijgt om haar tijd in te delen moet ze een groter beroep doen op haar partner. Dat leidt tot stress, ook op de werkvloer.
Willem (43):
“Ook voor mensen in leidinggevende posities zou een betere balans tussen werk en privéleven mogelijk moeten zijn.”
Niet dezelfde vrijheid als je team
Dat sijpelt door naar de mensen aan wie ze leidinggeeft. Die pikken haar frustratie ook op als er onverwacht een kind van school moet worden gehaald. En we begrijpen het vooral heel goed: ik zou me ook beperkt en beknot voelen als leidinggeven betekent dat je zelf niet de vrijheid kunt nemen die de rest van je team wel heeft.
Nieuwe managementcultuur
Dus ook voor mensen in leidinggevende posities zou een betere balans tussen werk en privéleven mogelijk moeten zijn. Flexibiliteit is geen luxe, het hoort bij een gezonde en inclusieve werkomgeving. Als ik heel eerlijk ben denk ik dat dat pas verandert als er andere mensen op managementposities komen. Die zelf ook ouders van jonge kinderen zijn, of zijn geweest. Je neemt wie je thuis bent mee naar je werk. En pas als daar openlijk over kan worden gesproken, gedijen we goed.
